Wandelen in de Tatra
Het Tatragebergte wordt onderverdeeld in vier delen, elk met hun eigen kenmerken en mooie natuur. Zo bestaat de Witte Tatra voornamelijk uit kalkstenen formaties, terwijl de West-Tatra een mooie pieken en kammenrij heeft. Hoewel er in ieder gebied mooie wandelpaden zijn, zijn er niet overal overnachtingsplekken in de bergen. Het is met name de Hoge Tatra die zich leent voor een huttentocht.
Wandelen in de Witte Tatra
Vanaf de bushalte in de plaats Zdiar loopt een pad rechtstreeks de Witte Tatra bergen in. Na een korte afdaling kom je in een dal, waar je verder de hoogte in gaat. Het hoogste punt dat wij hier bereikt hebben was de Široké sedlo, een zadel tussen twee dalen in. Dit is een klim van 1.000 meter. Het eerste deel gaat geleidelijk, maar het pad wordt steeds steiler. Een zware klim volgt, eerst door naaldbossen, over een modderig pad. Het uitgesleten kalksteen is glad geërodeerd. Lekker op gang komen lukt hier voor mij niet, want telkens moeten er grote en hoge stappen gezet worden op keien en rotsen.
We zijn niet alleen op het pad, we zien geregeld een klas leerlingen uit de regio. We komen steeds dichter bij de wolken. De bomen verdwijnen langzaam en maken plaats voor lagere struiken en daarna alleen nog planten. In de wolken aangekomen steekt een koude wind op. Een winddicht jack is hier geen overbodige luxe.
We komen aan op het hoogste punt, alles om ons heen is wit van de mist. Het uitzicht zal hier vast fantastisch zijn, maar wij zien het niet. We beginnen dus aan de afdaling. In het begin is deze lastig, maar het wordt steeds geleidelijker en daarna is het alleen nog kilometers maken en langzaam afdalen. Aan het einde van het pad halen we biertjes in de kiosk, dat hebben we verdiend na een tocht van 7 uur.
Wandelen in de Hoge Tatra
Onze eerste tocht in de Hoge Tatra is een korte, maar stevige klim naar de Chata Plesnivec, een berghut op 1.290 meter hoogte. Het is een mooie hut, al ligt ze nog wel tussen de bomen. Door de wat ongunstige ligging, niet hoog, dicht bij de bewoonde wereld en aan de rand van de Hoge Tatra, is de hut niet heel druk.
De tocht naar de volgende accommodatie begint al met een steil pad. Het lage struikgewas en het bos met schaduw vormen een prettige afwisseling. Na wat stijgen wordt het pas minder steil en doemen de eerste toppen van de Hoge Tatra eindelijk voor ons op. De Witte Tatra ligt nu aan onze rechterhand en de Hoge Tatra aan de linkerzijde. Het behoeft geen uitleg waarom deze "hoog" genoemd wordt, de grillige rotspieken steken mooi af tegen de blauwe lucht. Dit is precies waar je het allemaal voor doet, de natuur is hier echt adembenemend mooi.
Halverwege weet de gids een goede afsnijroute. Het paadje is maar heel smal en hier wordt niet veel gelopen. Aan het einde moeten we alleen nog een snelstromende beek oversteken om weer op het gewone pad te komen. Er zijn geen oversteekmogelijkheden. De uitstekende stenen staan net te ver van elkaar. We zullen er met onze voeten doorheen moeten waden. Zo gezegd, zo gedaan, schoenen en sokken uit en op blote voeten naar de overkant. Rond half 11 bereiken we de volgende hut, Chata Pri Zelenom Plese. De hut is prachtig gesitueerd, op 1.551 meter hoogte. De eetzaal is prima, het uitzicht formidabel, maar de kamers zijn klein en vallen tegen.
Prachtige tocht
Achter de hut ligt een groen helder meer en we kijken uit op de rotswanden en toppen van de Hoge Tatra. Vanmiddag staat er nog een klim naar de Jahňací štít (stit is Slowaaks voor top) op de planning. Deze bergtop ligt op 2.230 meter hoogte en er volgt dus nog een flink hike. Het eerste stuk is steil door een laag bos van sparren.
Bij het meertje Červené pleso rusten we even uit en kunnen we ons water bijvullen. We kijken het dal in en zien het pad naar boven voeren, over rots- en sneeuwvelden. Het is hier fantastisch mooi. Na veel stijgen en passages over sneeuwvelden komen we bij de onderkant van de rotsbergen. We bergen de wandelstokken op en klimmen verder op handen en voeten. Steile rotspartijen hebben kettingen om jezelf veilig naar boven te 'slepen'. Na de kettingen komen we boven op de Kolove Sedlo op 2.118 meter.
Vanaf hier lopen we via de bergkam richting de top. Het is nog ruim 100 meter stijgen. Het pad vergt veel geklauter tegen steile rotsen en om half 3 bereiken we dan eindelijk de top. Ook hier is het prachtig. Na wat gerust te hebben beginnen we aan de lange afdaling.
De volgende tocht gaat richting de Téryho chata (2.015 meter). Dit wordt weer een pittige wandeling. Om bij de volgende hut te komen moeten we best omlopen. Er gaat wel een pad hoog de bergen in en aan de andere kant weer naar beneden richting hut. Maar het is niet zo gangbaar en vrij moeilijk, waarschijnlijk mag het niet eens gebruikt worden. Dat geldt voor veel wandelpaden in de Tatra. Wij nemen dus de omweg en daarvoor moeten we eerst naar de Sedlo pod Svist'oukou (2.030 meter), zo'n 500 meter stijgen vanaf de hut.
Het is een stevige klim en zigzaggend hiken we naar boven. Maar het uitzicht is schitterend, we kijken de hele klim uit op de Chata Pri Zelenom Plese, de hut van afgelopen nacht. Op de sedlo aangekomen doen we nog een klein uitstapje naar links, zonder bepakking. Het is maar 5 minuutjes lopen naar een andere top. Het achterliggende land is vlak en in de verte zien we de Lage Tatra. De afdaling aan deze kant van de berg is een stuk drukker. Hier bevindt zich een bekende kabellift en tal van dagwandelaars lopen richting de top vanaf de lift.
Stanica lanovky Kabellift en observatorium
Het tussenstation van de kabellift ligt op 1.725 meter. Als we er langskomen is het een topdrukte van dagjesmensen. Een volgende lift vertrekt hier naar de Lomnický štít (2.634 m), een van de hoogste en meest bezochte bergen in de Hoge Tatra. Het is hier ontzettend druk en een plekje in de lift moet al maanden van tevoren gereserveerd worden. Hierna moeten we nog verder afdalen, naar het laagste punt voor vandaag, Zamkovského chata op 1.475 m. Het voelt wel vervelend, zo ver dalen na een flinke klim, want hierna moeten we weer 550 meter omhoog. De gehele afdaling gaat eerst lange tijd over grote rotsblokken, na het liftstation gaat de begroeiing over in lage sparren en daarna weer in bos. Na een lunch bij de hut beginnen we aan de klim naar de volgende hut.
We begeven ons in een nieuw stuk van de Hoge Tatra, en al snel zien we de volgende hut liggen, bovenop een hoge rotspartij. We steken weer wat sneeuwvelden over en een beek die iets eerder als waterval van de berg stortte. Het is een fikse wandeling vooraleer we de slaapplek bereiken. De hut is primitief, we hebben geen douche of wifi, maar het is hier heerlijk rustig. We slapen met 12 mensen op één kamer.
Met ijzers naar boven
Op onze 6de dag hoeven we niet zo veel te stijgen, maar de gids zegt dat het een lastige wandeling wordt. We vertrekken richting de Priečne sedlo. Voor ons zien we alleen bergtoppen en rotsige bergkammen en het is moeilijk voor te stellen dat we hier ergens overheen moeten. Het ziet er hoog en onbegaanbaar uit. Na een half uur zien we dat we een aantal sneeuwvelden over moeten en dat grote delen van de route uit los gesteente bestaan. Het laatste stuk lijken verticale rotsen te zijn. Daar moeten de kettingen hangen die we eerder op foto's hebben gezien. We dalen eerst een klein stukje af, steken een sneeuwveld over en lopen via de rotsblokken weer omhoog. De gids loopt voorop. Bij het laatste sneeuwveld voor de rotsen loopt hij naar boven om voetsporen te volgen. We komen bij het sneeuwveld aan, maar nemen een officiële route en gaan direct rechtdoor over het sneeuwveld, we zien de eerste kettingen al hangen aan de overkant.
Er staan hier nog geen voetsporen in de sneeuw. Ik loop voorop, dus probeer grote en diepe stappen te nemen in de sneeuw, zodat de rest makkelijk kan volgen. Maar de sneeuw is hard, het is een massieve massa bevroren sneeuw. Je wilt hier niet vallen. We zitten erg hoog en het is steil. Gelukkig heb ik erg goed grip en met mijn stokken bewaar ik mijn evenwicht.
Aan de overkant van het sneeuwveld kom ik aan bij de rotsen met kettingen, de rest volgt. Het eerste stukje is goed te doen, maar daarna houdt de ketting op. Ze ligt er wel, maar zit niet vast aan de pin 2 meter boven ons in de rotsen. Zonder ketting naar boven is geen optie. Gids Vladimir spant een touw om anderen veilig over het sneeuwveld te laten. Het duurt allemaal lang, maar veiligheid voorop. Ik geef Vladimir het uiteinde van de losse ketting, hij klimt hiermee de rots op naar de pin. Met een karabijn bevestigt hij de ketting, die kunnen we nu gebruiken.
Om de beurt klimmen we omhoog over de gladde rots, met een paar uitstekende punten waar je de voeten op kan zetten. Mijn voeten glijden af en toe van de richeltjes, maar met wat inspanning vind ik weer grip en weet mezelf omhoog te hijsen. Vanaf hier zijn de kettingen goed, maar volgt wel een super steile klim tegen de rotsen. Enkele wandelaars gebruiken en harnas waarmee zij naar boven kunnen geholpen worden.
Ook daarna volgt nog een lang stuk met veel kettingen en steile rotsen. Stukje voor stukje klimmen we verder naar boven. Het is zwaar en best gevaarlijk, maar ontzettend leuk. Bij aankomst op de sedlo (2.305 m) kijken we uit over het volgende dal. In de verte zien we de hut al liggen. Er volgt nog een lastige afdaling, het ligt vol kleine en grote losse stenen. Nog enkele sneeuwvelden over en soms grote stappen van rotsblok naar rotsblok, een goede concentratie is continue vereist.
Hoogste berg van Slowakije
De 2.655 meter hoge Gerlachovský štít is de hoogste berg van de Hoge Tatra en van Slowakije. We komen langs Sivé pleso, een meer omringd door sneeuw. In het kraakheldere water drijft ijs. De gids trekt zijn kleren uit en springt in het meer, maar 5 seconden later staat hij weer op de kant! We wandelen verder en komen boven de Zbojnícka chata hut uit, het is inmiddels extreem hard gaan waaien, soms lijkt het of we omver geblazen worden.
Bij de Tatra hut drinken we buiten wat, maar de koude wind koelt ons snel af. De lunch met knoflooksoep nuttigen we daarom toch maar binnen. Deze hut is een stuk ruimer ingedeeld dan de vorige hutten, iedere wandelaar heeft zelfs een eigen kastje. Het is hier veel rustiger en relaxter, maar er is geen douche en alleen een buiten WC.
Wanneer ik om half 6 wakker wordt van het gesnurk van mijn reisgenoten moet ik nodig naar de WC. Even snel wat beschermende kleding aan en naar buiten. Het is ontzettend koud en de wind snijdt op mijn huid. Maar het opkomende zonlicht op de bergen is prachtig. Na het ontbijt met brood, ham, kaas en weer een veel te gesuikerde kop thee maken we ons weer klaar om te wandelen in de Tatra. We lopen weer hoger de bergen in en zien de hut achter ons kleiner worden.
Het landschap is weer ruig en vandaag moeten we over de Sedlo Prielom (2.290 m). Dat wordt weer klauteren, zin in! En inderdaad, het pad wordt steiler en baant zich een weg tussen de rotsen. Eenmaal op het zadel zijn er pas kettingen aanwezig, maar nu moeten wij omlaag. We dalen af, met hier en daar uitstekende ijzers om van de rotsen te klimmen. Wat verderop genieten we van het uitzicht op Zamrznutý kotol met het gelijknamige bergmeer, nog half bedekt met ijs en sneeuw.
We gaan nu naar de Poľský hrebeň zadel op 2.200 m. Een lange trap doemt op in de mist. Van dichtbij blijken het houten balken te zijn, met daartussen stenen. Weer eens wat anders dan kettingen en rotsen. Op de sedlo kun je nog een pad naar een top nemen, maar omdat die in de wolken stond hebben wij dat niet gedaan.
Sliezsky Dom
We dalen af naar ons volgende verblijf, Sliezsky Dom, op 1.670 m. Ook hier weer technisch moeilijke stukken, met kettingen en lastige afstappen. Verder naar beneden komen we langs meren en watervallen. Ook wordt het snel weer groener en lopen we door prachtige bloemenweiden. Sliezsky Dom is een luxe berghotel waar gasten ook met de auto kunnen komen. Voor meerdaagse wandelaars is er een slaapzaal aan de zijkant van het gebouw. Er is net wat meer privacy en luxe dan de vorige dagen en eindelijk weer een douche, waar we blij gebruik van maken na enkele dagen zonder.
Laatste dag Hoge Tatra, naar Štrbské pleso
De laatste dag van onze huttentocht in de Tatra is een lange tocht van 15 kilometer, met meer dan 700 meter afdalen. Het weer is stralend. We lopen weer langs de flanken van de berg, met zicht op de vlakte en de Lage Tatra op de horizon. Het pad voert door lage dennenstruiken, maar wel weer telkens van steen naar steen. We komen langs Batizovské Pleso, door naar onze laatste sedlo. Hier wordt het steeds drukker. We zien ook steeds meer wandelpaden, met onder ons het Popradské Pleso meer en de gelijknamige chata (1.500 m).
Vanaf hier gaat het zigzaggend steil naar beneden, 450 meter non stop dalen. Een echte kniesloper dit. We lunchen bij Hotel Horsky Popradske Pleso en gaan verder. De laatste etappe van de dagtocht leidt naar Štrbské pleso. Hier heerst een drukte van jewelste, het is zaterdag en alle locals trekken hier de natuur in. Het voelt vreemd om tussen dagjesmensen te wandelen, na al die dagen met zware rugzak in the middle of nowhere vertoeft te hebben.
Vanaf Štrbské pleso nemen we de trein naar Starý Smokovec en de bus naar Zdiar, waar we afscheid nemen van de groep. Het was een fantastisch avontuur!
Voorbereiding huttentocht Tatra
Probeer de backpack zo licht mogelijk in te pakken. Ik had daarvoor een handig lijstje gekregen van de NKBV. Hikingbroeken, trekking shirts, vochtafdrijvend ondergoed, dun winddicht jasje, stevig winddicht jasje, EHBO set, gamaschen om door de sneeuw te ploeteren, regenjas, sneldrogende handdoeken, lakenzak, slippers voor in de hutten, pet, dikke handschoenen, dunne handschoenen, muts tot over de oren, wandelstokken, toilettasje, hoofdlampje, camera en batterijen, telefoon, telefoonstabilisator, Dji osmo, pinpas, paspoort, rijbewijs en nog meer.
