Pacaya
De Pacaya vulkaan ligt ten zuiden van Guatemala City en Antigua Guatemala. Het is slechts een van de vele vulkanen van Guatemala, maar wel de bekendste van allemaal! Door de ligging in de nabijheid van de twee populaire steden, is het een populaire plek om een of meerdere dagen de natuur in te trekken.
Nationaal Park Pacaya en Laguna de Calderas
Parque Nacional Volcan Pacaya y Laguna de Calderas - zoals de volledige naam van het natuurgebied luidt - werd officieel opgericht in 1963. Sindsdien trekt het veel avontuurlijk ingestelde reizigers aan, die hier komen om de vulkaan te beklimmen.
De Pacaya werd vernoemd naar de Pacaya-palm, een plant die in de lager gelegen gebieden voorkomt.
Reistips
1. Actieve vulkaan
Hoewel Volcán de Fuego nog actiever is, is de Pacaya een van de meest actieve vulkanen in Guatemala. Het is onverantwoord en zelfs levensgevaarlijk om te dicht bij de krater en de top te lopen. Om veiligheidsredenen is het dus verplicht om altijd op de gebaande paden te blijven. Er zijn mensen geweest die zich niet hielden aan de regels in het park en stierven door het inademen van gevaarlijke gassen of plotselinge lava erupties. Liever geen avontuurlijke uitspattingen hier dus!
2. Beklimming van de Pacaya vulkaan
Waar het dus om gaat is die beklimming. Zoals gezegd is het niet langer toegestaan om naar de kraterrand van de Pacaya te klimmen, maar je kunt nog wel een prachtige tocht maken op de flanken van de berg. Trails voeren vanaf het bezoekerscentrum tot boven de boomgrens, waar je een stuk langs de zwarte lavavelden loopt, waarna het pad weer naar het beginpunt leidt.
De wandelpaden zijn veilig, maar het is te allen tijde verplicht om met een gecertificeerde gids op pad te gaan. En dat is alleen maar prettig. De ervaren gidsen weten veel te vertellen over de natuur en het is ook fijn dat de lokale bevolking op deze manier profiteert van het toerisme.
Naast de officiële gidsen zijn er onderweg ook rangers aanwezig, die bij noodgevallen in verbinding treden met de centrale parkadministratie. En je zal vast ook een hond als begeleiding hebben. Ik denk dat die van ons bij de gids hoorde, want hij noemde hem Fox. De trouwe compagnon bleef in ieder geval gedurende de hele tocht voor me lopen, alsof hij de weg naar de top wilde tonen.
3. Voorbereiding
Er liggen veel losse stenen op het pad. Ik had door gehaast bij het uitstappen geen tijd meer om betere wandelschoenen uit de auto te halen en liep de route op Teva-sandalen. Daarbij kwamen er kiezels in mijn schoenen. Het was te doen, maar ik wil zeker aanbevelen om te zorgen voor goede wandelschoenen.
Neem ook voldoende water en snackjes mee, want onderweg kun je op mango's na weinig kopen. Ook zonnebrand en een hoed of petje mogen niet ontbreken in je tas.
4. Infocentrum en vertrekpunt
Het bezoekerscentrum bevindt zich bij het dorpje San Vicente Pacaya. Een bord toont de verschillende trails, met uitkijkpunten (miradores) en hoogtes.
Bij de entree staan kinderen die stokken aanbieden. Ze verkopen deze als wandelstok. Als je geen ervaren wandelaar bent, kan het best fijn zijn om zo'n steun te kopen. Het blijft echter een lastige kwestie om kinderen aan het werk te zien en dan rijst weer de vraag of je wel iets van hen moet willen kopen.
5. Wandelroutes
Zoals gezegd, voert geen van de wandelroutes naar de top van de vulkaan. Dat is te gevaarlijk. De routes voeren dus langs de hellingen en langs de lavavelden. Het eerste en laatste stuk wandel je voornamelijk door bossen, met af en toe een platform of doorkijkje, maar geen zicht op de vulkaan.
Voorbij de boomgrens kom je vrijwel meteen uit bij een uitkijkpunt, met een adembenemend zicht op de vulkaan. Althans, als deze niet in de wolken is gehuld.
De verschillende paden kunnen met elkaar verbonden worden en wij combineerden de San Francisco de Sales Trail (2,8 km) met de Corona Trail (2,5 km).
6. Paarden
De beklimming van de Pacaya kan voor sommigen zwaar vallen. Vooral de hitte en het steeds hellende pad vormen een fikse beproeving. Vanaf het vertrekpunt staan er mannetjes met een paard. Voor ca. € 5 kan je de hele route op het zadel afleggen.
Zodra je de eerste stappen zet, hobbelen deze mannen met hun viervoeter achter je aan en vragen constant of je verder wilt op de rug van het paard. Wij wezen dit vriendelijk af, maar ik denk dat ze de zweetdruppels roken. Ze waren niet van ons af te slaan en bleven de hele weg achter ons aan sjokken. Maar ook wij waren vastberaden om niet op te geven...
Ik heb het eerlijk gezegd wel als behoorlijk storend ervaren, omdat ik graag rustig in mijn eigen tempo loop en vaak wil stoppen om op adem te komen. Stijgen is namelijk niet mijn sterkste kant. Het voelde de hele tijd als aasgieren die in mijn nek hingen te hijgen tot ik zou bezwijken aan de hitte. En hoewel ik heel vaak vriendelijk probeerde om ze af te wimpelen, hebben ze het tot op het hoogste punt niet opgegeven!
Rondreizen door meerdere landen
7. Lavavelden
Zodra je de boomgrens voorbij bent kom je op een open plek, waar je even lekker bij kunt komen en waar eindelijk ook de paardenmannen het opgeven. Het uitzicht op de vulkaan is spectaculair. In al zijn grootsheid staat hij daar, met zijn zwartgeblakerde hellingen. Impressive!
Voor mij is dit echt genieten en ik vind het heerlijk om een half uur gewoon voor me uit te staren. Aan de rand van het lavaveld groeien nog enkele volhardende plantjes, maar hogerop lijkt geen leven meer mogelijk. De wanden zijn gortdroog en gitzwart.
Het pad voert een hele poos langs het lavaveld, tussen het verharde gesteente door, met grote zwarte blokken. De wind giert over dit doodse landschap en de wolken komen en gaan. Het zou zo Mordor in Lord of the Rings kunnen zijn.
Na een heel stuk tussen dit maanlandschap te wandelen, begint het pad weer te dalen. De lavavelden maken weer plaats voor paden met steentjes en zand en de terugweg is begonnen.
Op de terugweg maakt de levenloze stilte van Mordor ruimte voor getjirp tussen de begroeiing. Voor het eerst laten enkele mij onbekende vogelsoorten zich zien in de toppen van de bomen. Een vrolijke afsluiter van een prachtige trektocht in Guatemala!
Mijn reis werd mede mogelijk gemaakt door CATA Centro America en Travelproof. Lees ook meer over de natuur in Guatemala op onze algemene pagina.
