Iberische lynx in Andalusie
Maar weinig mensen zullen zich realiseren dat je voor het zien van één van de zeldzaamste en meest tot de verbeelding sprekende zoogdieren ter wereld je maar amper twee uur hoeft te vliegen: de Iberische lynx in Andalusië.
Iberische lynx
Het gaat hier om de Pardellynx, die vanwege z’n unieke voorkomen in tegenwoordig alleen nog het zuiden van het Iberisch Schiereiland beter bekend staat onder de naam Iberische Lynx. Deze forse katachtige lijkt veel op de Europese Lynx, de uiterlijke verschillen zijn subtiel. Toch geniet de Iberische Lynx een soortstatus, en staat te boek als ernstig bedreigd.
Hoeveel volwassen beesten nog resten blijft dankzij z’n over het algemeen vrij verborgen leefwijze gissen, maar meer dan enkele honderden zijn het zeker niet. De oorspronkelijk stabiele en aaneengesloten populatie heeft door een combinatie van habitatverlies en ziektes onder het belangrijkste prooidier, het konijn, een vrije val gemaakt.
Iberische lynx in Andalusië
Gelukkig wordt nu ook in Spanje onderkend dat de Iberische lynxen ernstig in hun bestaan bedreigd zijn. Men stelt tegenwoordig dan ook veel in het werk om de soort voor uitsterven te behoeden, en ecotoerisme speelt daarbij een belangrijke rol. Steeds meer mensen kiezen voor een natuurvakantie in Andalusië om onder deskundige begeleiding en met respect voor dier en leefomgeving te ervaren hoe het is om oog in oog te staan met dit indrukwekkende dier.
Er is inmiddels een aantal plekken in Andalusië bekend waar je een zéér goede kans maakt op een onvergetelijke ontmoeting met de Iberische lynx, en waar je daarnaast ook nog veel andere prachtige zoogdieren en vogels in de kijker dan wel voor de lens kunt krijgen. De beste en meest kansrijke plekken bevinden zich nabij Córdoba, en om daar te komen is vliegen op Madrid het meest praktisch, om de reis dan per huurauto te vervolgen.
Wildlife reis Iberische lynx
Je zult begrijpen dat het zien van een dergelijk schuw en zeldzaam zoogdier als de Iberische lynx ook afhankelijk is van een portie geluk, maar met een combinatie van geduld, tijd en een deskundige gids die het gedrag en de favoriete plekken van de dieren uit ervaring kent, zullen de slagingskansen aanzienlijk toenemen. Daarom is een georganiseerde groepreis aanbevolen. Onder de reistips vind je een aantal deskundige natuurreizen organisaties die je begeleiden in een reis naar de Iberische lynx. En wat je ook zult begrijpen is dat wanneer je uiteindelijk een beest hebt gezien, je hart voor altijd verpand is aan de soort, en je het moment van die eerste ontmoeting nog vele, vele malen zult herbeleven!
Robin Reems zag met eigen ogen de Iberische lynx bij Andújar. Zij deelt haar verhaal.
Gebarentaal vanuit een kijkhut
100 meter verderop wordt er druk naar ons gewezen. "Maar waar dan?" gebaren we terug. We kijken elkaar met kraaloogjes aan. “Denk je dat ze hem hebben gezien?” fluister ik. Wij sluipen heel stilletjes richting de trap van de kijkhut.
Het is een klein hutje. Niet echt praktisch, want we waren de dag ervoor natgeregend. De laatste 2 dagen zitten we op onze campingstoeltjes met een verrekijker en telescoop voor ons gezicht. De camera staat klaar in het statief, met daarop al de meest voorkomende dieren uit het gebied. Spaanse keizerarend, vale en monniksgieren, rode patrijs, dam- en edelherten. Na die 10 keer per soort op de foto te hebben gezet, wordt het nu toch wel tijd om te zien waar we voor kwamen. Waar we al een paar dagen naar uitkijken.
Het is nog koud. De zon is net op en wij ook. Ontbijt kennen wij deze ochtend niet. Alsof we weten dat er nu even geen tijd voor is. Daar komen de campingstoeltjes weer, het statief staat nog niet klaar dit keer en de camera is uit. Ken je dat, dat iets zo dichtbij is dat je het gewoon niet ziet?
“Ja ik denk het wel fluistert hij terug, maar waar dan?” We sluipen nog een stukje verder. De gebarentaal van onze hutburen worden steeds wilder. En op dat moment loopt het langs ons. Ik raak verstijfd en vergeet compleet mijn camera, die al die tijd in mijn hand zat. De lynx, de Iberische lynx. Hij loopt tussen onze buurhut en onze hut de weg op. Het lukt om één foto te maken. Nog even zijn territorium verdedigen met een sproei en weer door.
Dan loopt hij de berg achter ons omhoog. We kijken elkaar weer aan. Dit keer geen kraaloogjes maar een traantje van geluk. Ik maak een klein dansje. Als ik mijn camera bekijk zie ik dat de foto veel te donker is. Photoshop? Mentale foto dan maar. De buren komen onze kant opgelopen. Met dezelfde uitdrukking als hoe wij elkaar al hadden aangekeken.
Ik maak een geluksgeluidje, een soort aaahhh, heel zacht en veel te blij. Het was genoeg om aan te geven hoe ik mij voelde want de buurman zei “jaaaaa, vet he?” We liepen een stukje het pad af in de richting van waar we de lynx op zagen lopen. Daar loopt hij. Arrogant als een kat. Een paar meter verder plant hij zichzelf in een bosje en begint zich nonchalant te wassen.
Daar staan we dan. Kijkend naar de Iberische lynx. Allemaal netjes op een rijtje. Het voelt als een paar seconde geleden dat wij op ons campingstoeltjes het ravijn in keken. Maar nu staan we hier allemaal met een bonkend hart en een lynx op 20 meter.
