Slitere Nationaal Park
Natuur in Letland - Heb je ooit meegemaakt dat een Nationaal Park dicht bij de stad ligt, makkelijk bereikbaar is en goed toegankelijk is? Waarschijnlijk zelden, want nationale parken liggen doorgaans in uithoeken van landen, zijn moeilijk bereikbaar of liggen in moeilijk begaanbare gebieden. Het Slitere Nationaal Park in Letland is daar geen uitzondering op. Dit gebied, dat één van de vier Nationale Parken van Letland is, heeft nog een andere overeenkomst met veel nationale parken: als je er eenmaal bent, wil je er niet meer weg. Het is er prachtig en als natuurliefhebber geniet je er volop.
Natuur in Slitere
Het meest noordelijke puntje van de Letse Oostzeekust, daar waar de Baai van Riga begint, beslaat het Slitere Nationaal Park. Het park strekt zich uit over 16.360 hectare land en 10.130 hectare water. Dat is circa drie keer het grootste Nederlandse Nationale Park, de Veluwezoom.
De eerste delen van Slitere hebben reeds in 1921 hun status van strikt reservaat gekregen. Voor bescherming is destijds gekozen als gevolg van het moeilijk af te voeren water in de moerasbossen en doordat het gebied in een uithoek van het land lag. Het grootste deel van het gebied wordt in beslag genomen door bos, afgewisseld met (hoog)venen, meertjes, duinen en strand. Binnen het park liggen drie natuurreservaten.
Rijk en compleet bossysteem
Doordat het Sliteregebied grote uitgestrekte bossen beslaat zien foto’s vanuit de lucht er monotoon uit. Eenmaal met de voeten op de grond, is het beeld totaal anders. Een rijk en gevarieerd bos dient zich aan. Alle 25 in Letland aanwezige bostypes komen in het park voor. Afhankelijk van de grondslag wisselen plantensoorten elkaar af. Elke soort groeit daar waar die het beste tot zijn recht komt. Mochten de oude bomen omwaaien, dan staan de jonge boompjes al klaar om het over te nemen. Iets dat met een zekere regelmaat gebeurt, waardoor zowel staand als liggend dood hout volop aanwezig is.
Vogels in het Slitere Nationaal Park
Door een goed ontwikkeld en rijk gevarieerd (oer)bos is er voor veel verschillende vogelsoorten een broedplek te vinden in het Slitere Nationaal Park. Bovendien voorzien de planten in een rijkdom aan voedsel. Variërend van de knolletjes van de het voorjaar bloeiende daslook, tot hazelnoten, bramen en bosbessen in de herfst.
Bosvogelsoorten, die in andere delen van Europa zeldzaam zijn, zijn hier nog volop te zien. Bijvoorbeeld: de auer-, kor- en hazelhoen. Maar ook roofvogels als zee- en schreeuwarend hebben het goed naar hun zin, omdat er voldoende rust is om te broeden en voedsel om te eten.
Bijzonder is de gestuwde voorjaarstrek van Cape Kolka. Vogels die vanuit het zuiden komen en de Letse kustlijn volgen staan hier voor een keuze. Of het water over te steken richting de Finse toendra, of afbuigen naar het oosten, om hun tocht naar de Russische taigabossen te vervolgen.
Dieren in Slitere National Park
Het leuke van de bossen in het Slitere National Park is dat ze bewoond worden door grote dieren als reeën, edelherten, elanden en bevers. Die grote beesten zijn hier trouwens niet altijd geweest. Zo is in de literatuur te lezen dat het edelhert een kleine duizend jaar afwezig is geweest in dit deel van Europa.
De huidige populatie bestaat uit de nazaten van ooit ontsnapte of uitgezette dieren die door een Duitse baron in de 19e eeuw naar deze streek zijn gebracht. Ondanks de betrekkelijk lage dichtheid van 1 dier per 100 hectare weerhoudt het de Letten er trouwens niet van om de populatie te beheren, vanwege de kans op schade aan het bos. Het beheren van de ruim uit 35-40 dieren bestaande populatie elanden lijkt niet nodig, wat niet wegneemt dat er jaarlijks voor het plezier op gejaagd wordt. De ongeveer 150 reeën die hier leven, worden niet bejaagd.
Na uitsterven van de bever in 1803, is deze nu in heel Letland overdadig aanwezig. Dit is het gevolg van uitzetprogramma’s die plaatsvonden in het begin van de 20ste eeuw, later aangevuld in de jaren zeventig en tachtig. Met een populatie die bestaat uit 100.000 tot 150.000 bevers heeft Letland (na het veel grotere Rusland) de grootste beverpopulatie van Europa binnen zijn grenzen.
Roofdieren
Al de hierboven beschreven dieren zijn stuk voor stuk prima prooi voor roofdieren als lynxen en wolven. Dieren die zich zelden laten zien, maar waarvan wel regelmatig sporen te zien zijn. Of de kans groter is om de wat kleinere roofdieren als vos, marter, wasbeerhond of das te zien is het beste in het veld uit te testen.
(Auteur: Fokko Erhart, Wildernisfoto.nl)
Veelgestelde vragen
