Rinjani op Lombok
Mooiste plekken Indonesië - Indonesië is een land van vele vulkanen. Ruim 150 heuvelen het landschap! Hoewel de Bromo op Java de bekendste en meest toeristische vulkaan is, is de Rinjani op Lombok met 3.726 meter nog hoger. En bovendien is het de op een na hoogste vulkaan van Indonesië. Lars Koerts heeft een beklimming van de Rinjani ondernomen en deelt zijn reisverhaal met ons.
Beklimming Rinjani: een pittige trekking
Om de top van Mount Rinjani te beklimmen is een goede conditie nodig. Of gewoon heel veel doorzettingsvermogen. Oh, en de juiste uitrusting is ook wel handig. Die had ik helaas niet bij me. In dit artikel lees je in een gedetailleerd verslag over mijn dagelijkse ervaringen op de Rinjani.
Dag 1 Rinjani beklimmen
Na een kort nachtje, kwam om 04.00 uur ’s morgens een busje mijn hotel voorgereden. Op zo’n twee uur rijden bevindt zich het plaatsje Pintu Senaru, aan de voet van de Gunung Rinjani – letterlijk vertaald: de vurige berg. Eenmaal in Senaru aangekomen, werden we verwelkomd met een heerlijk – en veel voorgeschoteld – bananapancake ontbijtje om vervolgens uitgebreide instructies te krijgen voor de tocht naar de top van de Rinjani. De backpacks werden keurig opgeborgen en vanaf hier gingen wij verder met een kleine rugzak, volgestouwd met kleding en provisie.
De tentjes, slaapmatten en het meeste eten en drinken werden door de zogenoemde porters gedragen. Voor de beeldvorming: porters (sherpa's) zijn mannetjes – want klein zijn ze – die doorgaans zes dagen per week met zeker 30 kg aan bepakking op een schouder de vulkaan trotseren. Bizar is dat deze iele knapen zowel klimmen als afdalen op niet meer dan een paar teenslippers. Teenslippers! Waar ik soms moeite had om mijn evenwicht te bewaren, lopen zij op slippers alsof het volwaardige bergschoenen zijn. Het vooruitzicht van de eerste dag: acht uur lang lopen. Vol goede moed werden de eerste kilometers moeiteloos en in hoog tempo afgelegd.
Het landschap van de Rinjani – dat elk uur veranderde – was adembenemend. Elke overwonnen helling werd beloond met een prachtig uitzicht. De horten en stoten begonnen echter al na het tweede checkpoint. Een blaartje hier, een pijntje daar. Toch wist iedereen tegen de avond het kamp te bereiken. Ik was in de wolken. Letterlijk, aangezien we ons inmiddels op grote hoogte bevonden, bij de kraterrand. Vanaf dit punt kun je de Gili eilanden en de Gunung Agung vulkaan op Bali zien liggen. Een welverdiende warme maaltijd werd voor ons klaargemaakt en nog voor de zon onder ging waren de tenten opgezet. Nadat de zonsondergang was bewonderd, dook de temperatuur in rap tempo naar beneden. Tot rond het vriespunt. Geloof mij, neem die thermokleding, die dikke sokken en die lange broek nou maar gewoon mee. Het pikkedonker en de vermoeidheid dreef iedereen richting de tent. Volledig ingepakt en gewikkeld in een dikke slaapzak werd de nodige nachtrust gepakt.
Dag 2 Rinjani beklimmen
Vroeg op, inpakken en weer verder. Dag 2 werd door de gids bestempeld als het "ontspannen" dagje, namelijk twee uur dalen naar het kratermeer om vervolgens weer 4 uur lang te klimmen. Niet mijn definitie van 'ontspannen'. Het eerste deel van de tocht viel inderdaad mee: veel relatief vlakke stukken, goed begaanbare paden en zelfs af en toe een railing om je vast te houden. Nabij het kratermeer werd geluncht. Opnieuw een prima locatie kan ik je vertellen. Met gevulde maagjes kwamen we vervolgens aan bij de hotspring. In deze heetwaterbronnen, opgewarmd door de Rinjani vulkaan, kreeg je eindelijk de gelegenheid om het zweet en de vermoeidheid af te spoelen en weer nieuwe energie te vinden.
Het tweede deel van de trekking deze dag vergde conditie en kracht. Twee dingen die je op vakantie niet echt opbouwt. Uiteindelijk kwam de hele groep levend bij het kamp aan. Dit tweede kamp had wederom een buitengewoon fraai uitzicht, maar werd ontsierd door de grote hoeveelheid rotzooi. Het overgrote deel van de trekkinggroepen laat hun troep namelijk schaamteloos achter. Een enkeling draagt het vuilnis in een zak met zich mee of gebruikt het als brandstof voor een klein kampvuurtje. Naarmate de zon verder achter de horizon verdween, daalde het kwik tot onder het vriespunt. Ik had begrepen dat het fris zou kunnen worden, maar had geen idee dat het zó koud zou zijn.
Dag 3 - Naar de top van de Rinjani
Tijd om de top van de Rinjani te beklimmen! Dit is overigens optioneel. Nog vroeger op (02.00 uur) dan de tweede dag, een karig ontbijt van biscuitjes (de porters waren de noedels onderweg verloren) en al mijn meegebrachte kleding aan mijn lichaam, ongeacht of ze schoon of al gedragen waren. Drie T-shirts, een trui, een korte broek, een lange broek en drie paar sokken kregen mijn lichaam niet warm. Hoe intensief je ook bewoog, de snijdende koude wind koelde je lichaam alweer snel af. Ik heb daarom als extraatje maar een roze topje geleend om deze om mijn nek te knopen. Ik adviseer overigens gewoon een sjaal mee te nemen. Het enige waar ik het een beetje warm van kreeg, was de kraakheldere sterrenhemel.
Hoewel de afstand tot de top maar een paar kilometer bedroeg, was dit relatief korte stukje het zwaarste onderdeel van de hele trektocht. Steilheid in combinatie met de venijnige, losse ondergrond maakte de klim lastig en zwaar. Het is voornamelijk 2 stappen omhoog, 1 stap omlaag. Een uitputtingsslag die diverse mensen door uitputting en onderkoeling (moesten) opgeven. Rond 5u45 uur bereikte ik het hoogste punt van 3.726 meter. Door de opkomende zon, werden we op de top van de Rinjani dubbel beloond met natuurschoon en een prachtig uitzicht. Hoewel foto’s meer zeggen dan woorden, zeggen ze nog niet genoeg om dit gevoel te omschrijven.
Zo zwaar is de klim, zo eenvoudig is de afdaling. Wat je in 4 uur hebt geklommen, daal je in een uur af. Vanaf het basiskamp is het na een tweede ontbijtje nog 4 uur op je kont vallen naar de voet van de Rinjani. Tip: bring some grip. Daarmee bedoel ik schoenen met een goede zool. De harde ondergrond met een dun laagje droog zand, maken de weg naar beneden erg glad. Eenmaal aangekomen op de eindbestemming word je ingeladen in een pick-up en keurig naar je accommodatie gebracht. Na een week te hebben bijgeslapen, werd ik wakker met een glimlach.
